ΨΗΦΙΣΜΑ (κατά πλειοψηφία) ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ
ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ-ΛΥΚΕΙΟΥ ΚΑΡΔΑΜΥΛΗΣ
Συναδέλφισες , συνάδελφοι.
Εδώ κι ενάμιση περίπου χρόνο Η Ευρωπαϊκή Ένωση , η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση οδηγούν τη χώρα στην καταστροφή και το ξεπούλημα κι εμάς στην φτώχεια και την εξαθλίωση.
Μας έπεισαν πως ο λόγος μας δε μετράει , μας έπεισαν πως είμαστε μόνοι και αδύναμοι, μας έπεισαν πως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.
Ποιος πιστεύει ακόμα ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί τη στιγμή που τα δικαιώματα και τα εισοδήματά μας συνεχώς περικόπτονται;
Ποιος πιστεύει ακόμα ότι είναι ασφαλής στην θέση του, τη στιγμή που κλείνουν σχολεία, γίνονται συγχωνεύσεις, καταργούνται οργανικές και οι απολύσεις αγγίζουν ακόμα και τον στενό δημόσιο τομέα;
Ποιος πιστεύει ακόμα ότι θα σταματήσει η φοροεπιδρομή που υποβιβάζει διαρκώς το βιοτικό μας επίπεδο, τη στιγμή που τα φορολογικά νομοσχέδια ψηφίζονται το ένα μετά από το άλλο, με ολοένα μεγαλύτερους φόρους;
Ποιος πιστεύει ακόμα πως θα μας αφήσουν έστω και ελάχιστα εργασιακά δικαιώματα κι αξιοπρέπεια, τη στιγμή που ετοιμάζονται «ειδικές οικονομικές ζώνες» και fast-track επενδύσεις που θα φυλάσσονται από ιδιωτικούς στρατούς;
Ποιος πιστεύει ακόμα ότι θα είναι ασφαλής η ζωή μας και η σωματική μας ακεραιότητα, όταν η φτώχεια θα καταλαμβάνει όλο και μεγαλύτερα στρώματα του λαού;
Ποιος πιστεύει πως η χρεοκοπία που μας ετοιμάζουν κυβέρνηση και τρόικα δεν θα είναι ακόμα πιο ολέθρια από αυτό που βίωσαν οι γονείς και οι πρόγονοί μας στην κατοχή;
Ποιος πιστεύει ακόμα ότι έχουμε δημοκρατία, την στιγμή που όλα τα μέτρα παίρνονται υπό την καθοδήγηση της τρόικας, η οποία παρεμβαίνει ακόμα και στο έργο της δικαιοσύνης, τη στιγμή που όποιος τολμά να εκφράσει αντίρρηση τρώει ξύλο από την αστυνομία;
Ποιος πιστεύει ακόμα ότι τα βάρη μοιράζονται δίκαια, πως φορολογείται ο πλούτος;
Μαζί τα φάγαμε , μαζί τα πληρώνουμε;
Ποιος πιστεύει ακόμα πως, τουλάχιστον , αυτά τα μέτρα αφήνουν περιθώριο ελπίδας για την επόμενη γενιά; Ποιος θα ικετεύει για μια δουλειά με συνθήκες δουλείας, ελαστικά ωράρια και ελαστικά δικαιώματα για πεντακόσια ευρώ το μήνα; Τα δικά τους παιδιά;

Τι μπορούμε να κάνουμε;
● Προετοιμάζουμε γενική πολιτική απεργία διαρκείας , όλοι οι κλάδοι μαζί, μέχρι να φύγουν κυβέρνηση και τρόικα , το αργότερο για την πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου.
Οργανωνόμαστε φτιάχνοντας επιτροπές αλληλεγγύης-αλληλοβοήθειας.
Ετοιμάζουμε προμήθειες για ενδεχόμενη εσωτερική στάση πληρωμών.
● Πιέζουμε τα σωματεία μας για σύγκληση γενικών συνελεύσεων , συμμετέχουμε και συζητάμε μεταξύ μας για την οργάνωση της αντίστασής μας.
● Δείχνουμε την αλληλεγγύη μιας κοινωνίας μπροστά σε έναν κοινό εχθρό. Δεν παραπονιόμαστε για τις απεργίες και την ταλαιπωρία. Δεν έχουμε απέναντι οι ιδιωτικοί τους δημόσιους, οι γεωργοί τους μεταφορείς, οι έμποροι τους οδηγούς. Δεν πλήττουν αυτοί τα συμφέροντα και την αξιοπρέπειά μας . Τι αποτέλεσμα είχαν οι επαγγελματικοί κλάδοι που ξεσηκώθηκαν μόνοι;
● Δεν πληρώνουμε τα χαράτσια τους . Αν είμαστε πολλοί, δεν μπορούν να μας κάνουν τίποτα!

Συνάδελφοι εκπαιδευτικοί που σας απασχολεί το οικονομικό κόστος σκεφτείτε:
Μια εβδομάδα απεργίας σημαίνει πως θα χάσουμε περίπου 250 ευρώ, άπαξ.
Το επερχόμενο κούρεμα του χρέους κατά 60% που συζητείται και θα εφαρμοστεί , αν δεν αλλάξει ριζικά αυτή η κατάσταση, θα συνοδευτεί από αντίστοιχη μείωση των ήδη μειωμένων μισθών μας!!!!
Γονείς και μαθητές , σκεφτείτε: τι μπορούν να διδάξουν τα παιδιά σας τα άβουλα εκτελεστικά όργανα του κάθε συστήματος , φοβισμένοι άνθρωποι χωρίς αξιοπρέπεια.

ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ,
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΙΑ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ !!!